Archiwista - urzędnik, szef odpowiedzialny za archiwa wielkoksiążęce, zemstowe lub miejskie.
Budovnichy - nadzorował wszystkie budowle cywilne w miastach i pobierał podatki na ich budowę.
Burmistrze - był wybierany przez wójta na okres jednego roku spośród najbogatszych mieszkańców miasta, a po zakończeniu kadencji zdawał relację ze swojej pracy przed Radą, której przewodniczył w ciągu roku. Przewodniczył także lokalnemu sądowi burmistrzyńsko-radziejowskiemu, podobnie jak burmistrze przewodniczył sądom rozpatrującym sprawy cywilne i inne spory majątkowe mieszczan. Zarządzał skarbem miejskim.
Wójt miasta - zwierzchnik administracji w miastach. Przewodniczący sądu wójtowsko-ławniczego. Posiadał znaczne źródła dochodów z: podatków naturalnych, opłat sądowych, udziału w handlu targowym, sklepów, karczm, darowizn ziemi. Był mianowany przez Wielkiego Księcia Litewskiego spośród bogatych mieszczan lub wielkiej szlachty.
Wójt wiejski - szef administracji we wsiach. Zastąpił stanowisko starszego po reformie sądowo-administracyjnej z lat 1565-1566. Był odpowiedzialny za kilka wsi, które stanowiły jednostkę administracyjno-terytorialną Wójtostwa. Zbierał podatki, pilnował porządku i aby chłopi nie uciekali, był odpowiedzialny za stan dróg i mostów, za bezpieczeństwo przeciwpożarowe. W nagrodę za swoją służbę został zwolniony z obowiązków i otrzymał działkę od 0,5 do 1 voloki. Został mianowany urzędnikiem papieskim i co tydzień składał raporty na dworze papieskim.
Gajevnik - stanowisko od XV do XVI wieku. Nadzorował hai z drewnem bortowym. Otrzymywał część pobieranej przez niego daniny miodowej. Był podporządkowany władcy.
Szlachcic łaski królewskiej lub szlachcic gospodarski - stanowisko na dworze Wielkiego Księcia Litewskiego. Wykonywał różne zadania związane z ochroną zamków i ambasad, działał jako przedstawiciel dyplomatyczny, przeprowadzał audyty posiadłości Wielkiego Księcia i państwa.
Derżawiec - zastąpił tiuna w połowie XVI wieku. Pełnił funkcje administracyjne i sądowe w podległych mu majątkach państwowych: pobieranie podatków, nadzór nad naprawą i stanem budynków, organizacja bezpieczeństwa, zapewnienie siły roboczej dla majątku, przeprowadzanie inwentaryzacji, dystrybucja nieużytków dla szlachty do służby wojskowej. Derzhavetsa sądził także chłopów pańszczyźnianych i mieszczan w miastach bez prawa magdeburskiego. Podlegali mu leśnicy, bobrownicy, gajewikowie, urzędnicy, podkoniuszy i wezyrowie.
Tenser - zarządzał tenserem, niewielką jednostką administracyjno-terytorialną składającą się z kilku wsi. Utrzymywał porządek i nadzorował wypełnianie obowiązków chłopskich. W połowie XVI wieku został zastąpiony przez wójta.
Dyak - skryba i szef kancelarii w różnych instytucjach WKL.
Kanclerz WKL - szef kancelarii wielkiego księcia litewskiego, minister spraw zagranicznych, najwyższy urzędnik odpowiedzialny za państwo podczas nieobecności wielkiego księcia. Podejmował decyzje w imieniu Wielkiego Księcia Litewskiego, przechowywał dużą pieczęć państwową z herbem WKL, był odpowiedzialny za metrykę WKL (archiwum państwowe), kontrolował przygotowanie zbioru ustaw. Przewodniczył sądom asesorskim i nadzorczym. Podlegali mu: skryba WKL i urzędnik WKL.
Klucznik - urzędnik administracji samorządowej podległy wojewodzie. Zajmował się ściąganiem daniny miodowej do skarbu państwa.
Stajenny - wielki, dworski, zemstowy. Pilnował wielkoksiążęcych stad i stajni. Stanowisko to istniało od XV wieku.
Kraichiy - w hierarchii rang zajmował wysokie miejsce. Kroił potrawy podawane Wielkiemu Księciu Litewskiemu. Młodzi przedstawiciele rodów magnackich byli zwykle mianowani na to stanowisko.
Kuchmistrz - był odpowiedzialny za kucharzy dworskich i kuchnię. Podlegali mu: stolnik, podstoli, cześnik, podstoli, kraicznik, piwowar. Stanowisko jest znane od XV wieku.
Lentvoyt - pomocnik wójta w miastach na prawie magdeburskim. Był mianowany przez wójta i podlegał mu.
Lesnichy - nadzorował wielkoksiążęce lasy i tereny łowieckie na określonym terytorium. Podlegał traperowi.
Traper - monitorował porządek w lasach i zarządzał polowaniami. Dzielił się według szczebla na wielkiego, zemskiego, zastępcę wielkiego trapera, nadwornego. Od XVI wieku tytuł honorowy bez konkretnych obowiązków.
Lustrator - Przeprowadzał okresowe inwentaryzacje majątku państwowego w celu wskazania rentowności majątku państwowego. Sprzeciwianie się mu było uważane za ciężkie przestępstwo państwowe.
Marszałek WKL - przyjmował zagranicznych ambasadorów, zarządzał dworem wielkiego księcia litewskiego, kierował gwardią wielkiego księcia i gwardią dworską, nadzorował etykietę i zasady na dworze wielkiego księcia. Mianował szlachtę i przewodniczył Radzie Wielkiego Księcia Litewskiego, a także rozpatrywał sprawy o przestępstwa popełnione na dworze.
Marszałek zemsty (povet) - przewodził szlachcie povet i przewodniczył sądom povet soymiks i zemstvo.
Marszałek dworu - kierował administracją dworu wielkoksiążęcego. Wicemarszałek dworu wielkoksiążęcego.
Marszałek dworu - kierował administracją dworu wielkoksiążęcego. Wicemarszałek WKL.
Mernik (mernichy) - członek sądu podkomorskiego. Mierzył granice działek i wyznaczał ich granice.
Metrykant - nadzorował archiwum kancelarii wielkoksiążęcej i wydawanie przywilejów.
Miecznik - nosił nagi miecz przed Wielkim Księciem Litewskim jako symbol władzy podczas uroczystości. To samo stanowisko zajmowano w powiatach. Później stało się stanowiskiem dworskim.
Mostowoj - nadzorował stan techniczny mostów, dróg i przepraw w XVI-XVIII w.
Poborca podatkowy - pobierał cło, podatek (washto) od kupców za import i eksport towarów.
Wicekról - pomocnik wojewody i starosty, który pełnił niektóre funkcje administracyjne i sądowe w województwach i powiatach w XVI-XVII wieku.
Pivnichy - był odpowiedzialny za browary wielkoksiążęce, odpowiedzialny za przechowywanie, jakość i dostarczanie piwa na stół.
Skryba - stanowisko, które istniało w instytucjach administracyjnych i sądach w XV-XVIII wieku. Musiał umieć czytać, pisać, liczyć i logicznie myśleć. Istnieli: skryba WKL, skryba sądowy, skarbny, skryba miejski, skryba zemstvo itp.
Poboretsa - pobierał podatki i otrzymywał wynagrodzenie za swoją służbę od zebranych sum.
Podwojewoda - zastępca wojewody do spraw administracyjnych i sądowych w XV-XVIII w. Kontrolował podatki, handel, dostępność i użyteczność wzorców miar i wag na terenie swojego województwa.
Podkanclerzy - zastępca kanclerza w XV-XVIII wieku. Był członkiem Rady WKL i przechowywał małą pieczęć państwową. Podobnie jak kanclerz, zajmował się sprawami wewnętrznymi i zagranicznymi, kierował pracą sekretarzy i urzędników w kancelarii WKL.
Podklucnik - pomocnik klucznika.
Podkomorzy dworu - był radcą i nadzorował porządek i wystrój w pomieszczeniach Wielkiego Księcia Litewskiego. Był mianowany spośród wielkiej szlachty. Był członkiem Rady Wielkiego Księcia Litewskiego.
Podkoniuszy - zastępca stajennego, któremu podlegali stajenni. Pilnował wielkoksiążęcych stad i stajni.
Podskarbi wielki - zajmował się sprawami finansowymi państwa, podatkami, zarządzał dochodami wielkoksiążęcymi i przechowywał regalia.
Podskarbi dworski - zastępca podskarbiego wielkiego, zarządzał majątkami określonymi na utrzymanie stołu wielkoksiążęcego.
Podstarosta (surragator) - zastępca wójta, faktyczny naczelnik sądu miejskiego. W czasie wojny przebywał w mieście wraz z wojskiem. Często wraz z głównym stanowiskiem mógł pełnić funkcję stolnika i wojewody miejskiego.
Podstolij - zastępca stolnika, pomagał w obsłudze stołu wielkoksiążęcego.
Podchashiy - zastępca podczaszego. Przed podaniem napoju Wielkiemu Księciu Litewskiemu sam go degustował. Stanowisko to było uważane za bardzo zaszczytne i mianowano na nie tylko przedstawicieli klanów Mangat.
Radca - był wybierany lub mianowany spośród bogatych mieszczan. Członek organu administracyjnego miasta, magistratu i rady.
Regent - czołowe stanowisko w kancelarii, kierownik archiwum, odpowiadał za prace kancelaryjne w kancelarii, był jednym z sekretarzy, wpisywał dokumenty do ksiąg Metryk WKL i wydawał ich urzędowe odpisy, pełnił obowiązki notariusza, przedkładał do podpisu dokumenty wielkoksiążęce, kanclerskie i podkanclerskie. Był mianowany kanclerzem lub podkanclerzym i zatwierdzany przez Wielkiego Księcia Litewskiego.
Sekretarz Wielkiej Pieczęci WKL - asystent kanclerza w Kancelarii WKL. Opatrywał pieczęcią wielką dokumenty wychodzące z Kancelarii Wielkiego Księcia i był odpowiedzialny za prace biurowe.
Sekretarz Gospodarski - był bezpośrednio zaangażowany w prace biurowe i pełnił obowiązki audytora, mernyka, komisarza, poborcy.
Sekretarz Małej Pieczęci WKL - pomocnik podkanclerzego, przystawiał Małą Pieczęć do dokumentów wychodzących z Kancelarii Wielkoksiążęcej, prowadził prace kancelaryjne podległe podkanclerzemu.
Skarbnik - strażnik skarbu powiatowego i podatków pobieranych od ludności powiatu, sporządzał inwentarz dóbr zobowiązanych do płacenia podatku. Podlegał skarbnikowi WKL. Występował również w województwach i powiatach.
Służebnik - najniższa kategoria urzędnika w administracji państwowej lub prywatnej. Mógł to być szlachcic, mieszczanin, bojar, chłop.
Setnik - poprzez wyznaczone dziesiątki osób kontrolował wykonywanie obowiązków i płacenie podatków przez mieszczan. Wykonywał prace zamkowe na rzecz obrony zamku, uczestniczył w posiedzeniach rady miejskiej. Bez jego zgody rada miejska nie mogła podejmować ważnych decyzji.
Stolnik - był odpowiedzialny za obsługę stołu wielkoksiążęcego. Podlegał podstolim.
Tiun - 1) w XV w. zarządzał dworami wielkoksiążęcymi z wolostami niezaliczanymi do jednostek sądowo-administracyjnych. Zbierał daniny, zarządzał gospodarką, sądził chłopów. Został mianowany wielkim księciem litewskim. Od XVI wieku został zastąpiony przez suwerena. 2) Odpowiedzialny za gospodarstwo domowe szlachty. Był mianowany spośród chłopów, służby dworskiej, a czasem szlachty. Odpowiadał za zużycie i bezpieczeństwo zboża, nadzorował pracę chłopów w majątku i sądził zwykłych ludzi. Za swoją służbę otrzymywał działkę zwolnioną z cła lub po prostu był zwolniony z różnych obowiązków.
Pucharnik - nalewał napoje do naczyń ofiarowanych przez pucharnika Wielkiego Księcia Litewskiego. Stanowisko to było znane od 1409 roku. Później stało się bardzo zaszczytne i mianowano na nie tylko przedstawicieli rodów magnackich.
Szafarz - był odpowiedzialny za ściąganie podatków państwowych w powiecie. Zebrane od poborców podatki odprowadzał do skarbu państwa w Wilnie. Wybierany był przez szlachtę powiatu. W majątkach prywatnych pełnił funkcje księgowego i ekonoma.