Drugi syn, wielkiego księcia litewskiego Giedymina Narymunt, urodził się około 1294 roku. Po raz pierwszy wspomniano o nim w Kronice Woskreskiej z 1331 roku, kiedy to na Wołyniu, na rozkaz Giedymina, został schwytany Arcybiskup nowogrodski Wasili i zwolniony dopiero po tym, jak obiecał uczynić Narymunta nowogrodskim księciem.
W 1333 roku Narymunt, już ochrzczony pod imieniem Gleb, przybył do ziem nowogrodzkich i przejął kontrolę i ochronę nad Oreszkiem, Ładogą, Karelą, połową Koropy i wsią, by rządzić w Nowogrodzie. Nie wiadomo dokładnie, czy arcybiskup nowogrodzki Wasili dotrzymał słowa, czy też, Nowogrodczycy, szukając ochrony u Wielkiego Księstwa Litewskiego, dobrowolnie uczynili Narymunta swoim księciem.
Jednak Narymunt nie był długo księciem nowogrodskim, w 1335 roku umiera książę polocki Wojna, a książę Narymunt, aby zająć miejsce księcia polockiego, opuszcza miasto, pozostawiając swojego syna Aleksandra. W 1338 roku Narymunt nie pojawił się, by bronić Nowogrodu przed Szwedami, a także odwołał swojego syna Aleksandra, co wywołało niezadowolenie nowogrodczyków. W tym samym roku, wraz z biskupem Połockim Grzegorzem, książę Narymunt podpisał traktat z Rygą i podpisał go pieczęcią z Pogonią, przyjętą później jako herb Wielkiego Księstwa Litewskiego, obraz pościgu na tej pieczęci jest jednym z najstarszych.
Według" kronikarza Wielkich Książąt Litewskich", książę Narymunt, zgodnie z testamentem swojego ojca, wielkiego księcia litewskiego Giedymina, otrzymał w spadku Księstwo pińskie. Stał się jednym z potężnych Książąt, podczas krótkiego panowania swojego brata Jawnuta. Ale po tym, jak Jawnut został obalony przez jego braci Olgierda i Kiejstuta, Narymunt jako zwolennik Jawnut, został zmuszony do opuszczenia WKL i uciekł do Złotej Ordy do Hana Dżanibeka, po czym Księstwo połockie odeszło do syna Olgierda, Andrzeja.
Nie otrzymawszy wsparcia w Złotej Ordzie, około 1346 roku, Narymunt wraca do Wielkiego Księstwa Litewskiego, godzi się ze swoimi braćmi, wielkim księciem litewskim Olgerdem i Kiejstutem, i ponownie zaczyna rządzić Księstwem pińskim.
Od powrotu do ojczyzny książę Narymunt nie żył długo, 2 lutego 1348 roku, zginął podczas bitwy z krzyżowcami, nad rzeką Strewa.