Urodził się w powiecie rzeczyckim województwa Menskiego w rodzinie marszałka rzeczyckiego Jurija Grigorija Judyckiego. Ród ten należał do Szlachty Litewskiej i posiadał herb "Radwan zmieniony". Dokładna data urodzenia nie jest znana, nie wiadomo też, gdzie Mikołaj Władysław otrzymał wykształcenie podstawowe.
Około 1625 roku Nikołaj Judycki wyjechał na studia do Padwy, gdzie wstąpił do Zakonu Maltańskiego i stał się najbliższym współpracownikiem pierwszego komandora Zakonu Maltańskiego na Litwie Zygimonta Karola Radziwilla, po śmierci którego dowodził Komandorią Stołowicką. Wraz z zakonem walczył w Algierii, Tunezji, Krecie przeciwko Turkom i piratom. Wyróżnił się w Tunezji, gdzie spalił pirackie statki.
Mikołaj Judycki miał pięciu braci, czterech poległo broniąc Ojczyzny w licznych wówczas wojnach przeciwko Tatarom, Turkom i Szwedom. Nikołaj nie mógł pozostać na uboczu i po powrocie do ojczyzny ponownie wyruszył na wojnę. W okresie wojny Rzeczypospolitej ze Szwedami (1627-1629) dowodził artylerią.
W czasie powstania Bogdana Chmelnickiego Judycki dowodził chorągwią i połączeniami kawalerskimi w wojnach Janusza Radziwilla. 11 kwietnia 1654 roku został mianowany generałem artylerii Litewskiej (stanowisko to zajmował do końca życia), a także dowódcą wojsk najemnych.
Kiedy w 1654 roku rozpoczęła się 13-latnia wojna królestwa Moskiewskiego z Rzecząpospolitą, Mikołaj Judycki został mianowany komandorem pięciotysięcznej kawalerii Litewskiej. Po nieudanej obronie Wilna przed wojskami moskiewskimi, wraz z wojskiem odszedł do Żemojtii. W 1655 roku odmówił podpisania umowy Keidańskiej ze Szwedami, za co został aresztowany przez zwolenników Janusza Radziwilla i wydany Szwedom do niewoli, ale udało mu się uciec. Za swoje zasługi wojenne otrzymał Starostwo Skirmuntowskie i kilka wsi w Starostwie Rogaczewskim w powiecie rzeczyckim.
W bitwie pod Mjadelem, na zamarzniętym jeziorze Narocz, 8 lutego 1660 roku Mikołaj Władysław Judycki został pokonany przez wojska moskiewskie. W tym samym roku odbił się za swoją porażkę udanymi bitwami na Polonce i nad rzeką Basia. W tym samym czasie został mianowany komandorem prawego skrzydła wojska Litewskiego. Wyzwolił fortecę Disnę przy pomocy mieszczan, którzy wycięli moskiewski garnizon i przynieśli Klucze do twierdzy. W ten sam sposób uwolnił Sebeż.
Mikołaj Judycki cieszył się szacunkiem nie tylko wśród swoich żołnierzy, ale także wśród chłopów i mieszczan. Prowadził propagandę, wysyłając listy z wezwaniami do zebrania się w oddziałach i pójścia na wojnę na graniczne Terytoria moskiewskie. Udało mu się podnieść znaczną liczbę ludzi do walki partyzanckiej w województwie Połockim i Sebeżskim. Następnie ruszył na terytorium Moskwy, niszcząc małe oddziały wroga i zdobywając osady. W listopadzie 1661 roku Judycki wziął udział w bitwie pod Disną, w tej bitwie całkowicie została rozbita armia moskiewskiego wojewoda Chovanskiego.
Po śmierci Wincentego Korwina-Gonsewskiego Mikołaj Judycki pełnił obowiązki getmana polnego Litewskiego. W 1666 roku kupił miasteczko nowa mysz (dziś wieś Baranowicza w obwodzie brzeskim, Republika Białoruś), gdzie założył jezuickie kolegium, które Niestety nie przetrwało do dziś.
Mikołaj Władysław Judycki zmarł w 1673 roku. Został pochowany w Wilnie w kościele Świętych Franciszka I Bernardyna. Nie miał dzieci.