W 1298 roku mieszkańcy Rygi zbuntowali się przeciwko władzy Zakonu Liwońskiego. Wielki książę litewski Witenes, który śledził wydarzenia w Rydze, zrozumiał, że mieszkańcy nie mogą poradzić sobie z rycerzami Zakonu Kawalerów Mieczowych, a ponadto zaproponował Rydze Sojusz, obiecał arcybiskupowi Rydze Fryderykowi ochrzcić Litwę w wierze katolickiej.
Gdy tylko ryżanie zwrócili się o pomoc do Witenesa, natychmiast udał się do nich z pomocą. Podszedł do Rygi i połączył się z mieszkańcami miasta, zajął rycerski zamek miejski i fortecę Karkus (ruiny zachowały się do dziś, znajdują się w pobliżu małego miasteczka Karksi-Nuja, Estonia).
Z wojskiem Zakonu inflanckiego Witen spotkał się z sojusznikami 1 czerwca 1298 roku nad rzeką Trejder (obecnie rzeka Gauja). Na samym początku bitwy rycerze inflanccy wyparli wojska Witenesa, z ich mieczy zginęło około 800 wojowników księcia. Jednak Witenes zdołał odbudować szeregi swojego wojska i sam poprowadził go do ataku, w wyniku czego rycerze liwońscy zostali pokonani.
W walce na polu bitwy zakon inflancki, według kroniki Wartberga, stracił 66 rycerzy i 3000 knechtów, a także zginął mistrz Bruno. Straty dla zakonu stały się bardzo duże i znaczne. Nie udało się jednak dobić zakonu liwońskiego do końca. Na pomoc inflantom przybyli Krzyżacy, którzy zaatakowali wojska księcia i rydzów, w momencie oblężenia zamku Neyermüllen (obecnie Zamek Adajski lub Bukultski). Wojska krzyżackie pokonały Witenesa, a ten musiał zrezygnować z korzystnego sojuszu z Rygą, ale i Zakon inflancki musiał zawrzeć traktat pokojowy z Wielkim Księstwem Litewskim, co bardzo długi okres chroniło Litwu przed atakami i spustoszeniami.