W 1382 r. wielki książę litewski Jagiełło, chcąc odzyskać władzę odebraną mu przez wuja księcia Kiejstuta i kuzyna Witolda, zwraca się o pomoc do krzyżowców. Zakon Krzyżacki wspomaga Jagiełłę wojskami, a ten odzyskuje tron. Za okazaną pomoc w odzyskaniu tronu wielkoksiążęcego Jagiełło musiał zapłacić Zakonowi Krzyżackiemu.
31 października 1382 r. między wielkim księciem litewskim Jagiełłą a Zakonem Krzyżackim został podpisany traktat w Dubissie, zgodnie z którym Jagiełło zobowiązał się: oddać Zakonowi Żmudź aż do rzeki Dubissy, przyjąć katolicyzm, utrzymywać pokój z Zakonem, nie walczyć z nikim bez zgody Zakonu. Jagiełło mógł odmówić podpisania tej umowy, ale od wschodu granicom WKL zagrażało Księstwo Moskiewskie, na zachodzie Janusz Mazowiecki zajął Dorogiczin, Mielnik i spustoszył okolice Bielska, Kamieńca i Suroża. A jego wróg i główny pretendent do tronu wielkoksiążęcego, Witowt, był chroniony przez krzyżowców i w każdej chwili mógł dostarczyć mu wojska do kolejnej wojny o tron wielkoksiążęcy.
Traktat z Dubis ograniczył suwerenność Wielkiego Księstwa Litewskiego, ale w rzeczywistości nie został wykonany przez Jagiełłę. Po ataku chana krymskiego Tochtamysza na Moskwę niebezpieczeństwo dla Wielkiego Księstwa Litewskiego na wschodniej granicy zostało wyeliminowane, a Jagiełło nie miał powodu, by spieszyć się z wypełnieniem zobowiązań wynikających z traktatu. Odłożył chrzest, odebrał Mozowii Dorogiczin i Melnik i nie spieszył się z oddaniem Żmudzi Zakonowi Krzyżackiemu.
Po tym, jak 19 lipca 1383 r. nie doszło do planowanego spotkania na wyspie pośrodku Nyoman w pobliżu ujścia rzeki Dubiss, gdzie Jagailo miał stawić się przed mistrzem krzyżowców, 30 lipca 1383 r. Zakon wypowiedział wojnę WKL. Tym razem pomoc i wojska otrzymał Witowt, który natychmiast rozpoczął wojnę.
Wojna ta zakończyła się kilka lat później pojednaniem między Jagailo i Vitovtem. Vitovt powrócił do WKL i odzyskał prawie wszystkie swoje ziemie.