bitwarudawa.jpg

Na początku 1370 roku krzyżowcy dokonali kilku niszczycielskich najazdów na terytorium Wielkiego Księstwa Litewskiego. Marszałek Zakonu inflanckiego Andries von Stenberg spustoszył ziemie Upickie, a komtur Kuldigi splądrował i spalił terytorium w pobliżu Medników (obecne Litewskie miasto Miadzininkaj).

W odpowiedzi na najazdy krzyżowców wielki książę litewski Olgierd i jego brat książę Kiejstut zebrali znaczne siły i w lutym tego samego roku 1370 najechali na terytorium Zakonu Krzyżackiego, w rejon ziem Sambii (Półwysep Kaliningradzki).

Dla Olgierda i jego brata Kiejstuta kampania rozpoczęła się pomyślnie, zajęli krzyżacki zamek Rudawa, ale potem, bardzo niespodziewanie, dogonili ich Winrich von Kniprode. Niedaleko zamku silna armia krzyżacka w szybkim i nieoczekiwanym ataku podzieliła wojska Olgierda i Kiejstuta.

Kiejstut pod ciosami rycerzy, ponosząc znaczne straty, został zmuszony do odwrotu, a Olgerdowi udało się zdobyć przyczółek w pobliskim lesie, ale nie udało mu się utrzymać, poddał swoje pozycje Krzyżakom i wycofał się. Zwycięstwo przypadło Zakonowi Krzyżackiemu.

Jednak w tej bitwie Zakon poniósł znaczne straty. Zginęli najwybitniejsi i najważniejsi przywódcy Zakonu Krzyżackiego i ich sojusznicy, w szczególności: Wielki marszałek Henning von Schindekopf (dostał w twarz włócznię wystrzeloną przez litewskiego wojownika), Komtur Brandenburski Konrad von Gattenstein, wicekomtur Heinrich von Stockhein, komtur Redena, 3 rycerze krzyżowcy z Europy i 26 szlachetnych rycerzy Zakonu.