Do końca XVIII wieku ziemie białoruskie nazywano Litwą, a przodków Białorusinów - Litwinami. Znaczenia tych nazw należy szukać w starożytnych źródłach historycznych.
Herodot pisał w swoich dziełach, że na terytorium obecnej Białorusi żyły celtyckie plemiona Newrów. Ich ślady odnajdujemy w szeregu toponimów, takich jak: Kletsk, Galatsk, Kibarovka oraz hydronimach Achesa, Drisa, Aresa, Usa, Plisa, Luchesa. Nazwy wielu białoruskich rzek mają celtycki przyrostek "sa", a rzeka Niemen prawdopodobnie pochodzi od imienia starożytnej celtyckiej bogini Nemon. Nazwy wielu naszych rzek wskazują na obecność samych Newrów: Neravka, Neris, Nevrishki, Narva i Nyaris - stara nazwa rzeki "Sozh".
Herodot wspomniał również, że zwierzęciem totemicznym Newrów był wilk, a kilka dni w roku odbywali oni rytualny rytuał przemiany w wilka. Najwyraźniej dlatego w białoruskiej mitologii istnieje wiele legend o wilkołakach. I nawet słynny książę połocki Wsiewołod Czarodziej był uważany za wilkołaka, który zamieniał się w wilka i godzinami biegał po lasach i polach. Motyw wilka jest również obecny w legendzie o założeniu miasta Wilna przez Gedemina, a jego przodek nazywał się Wilk.
Ze świadectw tego samego Herodota wynika, że Nevers udali się na inne ziemie z powodu węży, najwyraźniej to północni sąsiedzi ich uciskali, których totemem był wąż. Jednak część Nevers pozostała przed przybyciem Słowian, ponieważ imiona litewskich książąt Świdrygiełło, Skirgiełło, Giedymin i Jagiełło mają celtyckie pochodzenie.
Słowiańskie plemiona Weletów, które osiedliły się wzdłuż rzek Niemen i Wisła na obszarze współczesnych miast Nowogródka, Grodna i Wilna, przyjęły kult wilka od Newarów. Plemiona Weletów miały również drugą nazwę "Wilki, Wołchuny". A ponieważ Słowianie Wschodni nazywali wilka "Lutą Bestią", to z czasem nazwa plemion Weletów została przekształcona w "Lutichi". Znajdujemy wspólny korzeń w nazwach białoruskich wsi i rzek: Lutino. Łutowicze, Łutin, Łuczicze, Łutówka, Łuty, bagno w powiecie starobińskim Łuten, rzeki Łutinka i Łutka, a także stara nazwa Niemna - Łuta.
Następnie nazwa "Lyutichi" została przekształcona w Lyutva i zakorzeniła się jako słowo na ogólne określenie plemienia, a następnie "lu" zostało zmienione na "li", jak to miało miejsce niejednokrotnie z innymi słowami, na przykład: lutasci - litasci, lura - lira i tak dalej. Tak więc stopniowo "Lyutva" stała się "Litwą" i pod tą nazwą na ziemiach współczesnej Białorusi pojawiło się Wielkie Księstwo Litewskie.