литва-откудо-пошло-названия.jpg

Do końca XVIII wieku ziemie białoruskie nazywano Litwą, a przodków Białorusinów - Litwinami. Znaczenia tych nazw należy szukać w starożytnych źródłach historycznych.

Herodot pisał w swoich dziełach, że na terytorium obecnej Białorusi żyły celtyckie plemiona Newrów. Ich ślady odnajdujemy w szeregu toponimów, takich jak: Kletsk, Galatsk, Kibarovka oraz hydronimach Achesa, Drisa, Aresa, Usa, Plisa, Luchesa. Nazwy wielu białoruskich rzek mają celtycki przyrostek "sa", a rzeka Niemen prawdopodobnie pochodzi od imienia starożytnej celtyckiej bogini Nemon. Nazwy wielu naszych rzek wskazują na obecność samych Newrów: Neravka, Neris, Nevrishki, Narva i Nyaris - stara nazwa rzeki "Sozh".

Herodot wspomniał również, że zwierzęciem totemicznym Newrów był wilk, a kilka dni w roku odbywali oni rytualny rytuał przemiany w wilka. Najwyraźniej dlatego w białoruskiej mitologii istnieje wiele legend o wilkołakach. I nawet słynny książę połocki Wsiewołod Czarodziej był uważany za wilkołaka, który zamieniał się w wilka i godzinami biegał po lasach i polach. Motyw wilka jest również obecny w legendzie o założeniu miasta Wilna przez Gedemina, a jego przodek nazywał się Wilk.

Ze świadectw tego samego Herodota wynika, że Nevers udali się na inne ziemie z powodu węży, najwyraźniej to północni sąsiedzi ich uciskali, których totemem był wąż. Jednak część Nevers pozostała przed przybyciem Słowian, ponieważ imiona litewskich książąt Świdrygiełło, Skirgiełło, GiedyminJagiełło mają celtyckie pochodzenie.

Słowiańskie plemiona Weletów, które osiedliły się wzdłuż rzek Niemen i Wisła na obszarze współczesnych miast Nowogródka, Grodna i Wilna, przyjęły kult wilka od Newarów. Plemiona Weletów miały również drugą nazwę "Wilki, Wołchuny". A ponieważ Słowianie Wschodni nazywali wilka "Lutą Bestią", to z czasem nazwa plemion Weletów została przekształcona w "Lutichi". Znajdujemy wspólny korzeń w nazwach białoruskich wsi i rzek: Lutino. Łutowicze, Łutin, Łuczicze, Łutówka, Łuty, bagno w powiecie starobińskim Łuten, rzeki Łutinka i Łutka, a także stara nazwa Niemna - Łuta.

Następnie nazwa "Lyutichi" została przekształcona w Lyutva i zakorzeniła się jako słowo na ogólne określenie plemienia, a następnie "lu" zostało zmienione na "li", jak to miało miejsce niejednokrotnie z innymi słowami, na przykład: lutasci - litasci, lura - lira i tak dalej. Tak więc stopniowo "Lyutva" stała się "Litwą" i pod tą nazwą na ziemiach współczesnej Białorusi pojawiło się Wielkie Księstwo Litewskie.