Zamek w Miednikach Królewskich został zbudowany mniej więcej w połowie XIV wieku. Fakt, że w tym czasie był kamienny, potwierdzają kroniki krzyżowców, w których zamek jest wspomniany w 1385 i 1402 roku.
Pod względem wielkości zamek w Miednikach Królewskich był największym spośród zamków typu kasztelowego na terenie WKL. Wraz z wałami obronnymi i fosami zajmował powierzchnię sześciu i pół hektara. Powierzchnia dziedzińca zamkowego wynosiła 1,9 hektara. Mury miały 147 metrów długości na zachodzie, 132 metry na północy, 170 metrów na wschodzie i 128 metrów na południu. Miały 1,9 metra grubości i 14-15 metrów wysokości. W każdym murze na wysokości 11 metrów zaczynała się galeria bojowa, która miała 282 otwory strzelnicze.
Wszystkie mury posiadały własne bramy. Po stronie północnej i południowej znajdowała się górna brama na wysokości 5 metrów od ziemi, wejście do niej prowadziło przez mosty na zawiasach. W murze zachodnim i wschodnim bramy były niższe i wzmocnione basztami od strony dziedzińca zamkowego. Strona północna i południowa posiadały własne wieże, lecz zostały one przeniesione poza mury zamku i znajdowały się obok bram. Największa wieża donżonu znajdowała się w północno-zachodnim narożniku zamku. Miała około 30 metrów wysokości i 14,2 na 15,4 metra w planie, ze ścianami o grubości 2,5-3 metrów. Wieża składała się z 5 kondygnacji, a trzy górne były mieszkalne. Zamek został zbudowany zgodnie z tą samą techniką bałtycką, co zamek w Krewie: fundament został wyłożony głazami, na których znajdował się mur ceglany.
Duży rozmiar zamku Mednita i obecność czterech bram, co niewątpliwie zmniejszyło jego walory obronne, sugeruje, że zamek był przeznaczony bardziej do ochrony miejscowej ludności, która ukryłaby się za jego murami w przypadku ataku wroga. Zamek był jednak wykorzystywany nie tylko do ochrony ludności, ale także jako rezydencja książęca. Wielki książę litewski Olgierd lubił odwiedzać zamek, przyjeżdżała tu również jego żona, księżniczka twerska Uljana.
Zamek w Miednikach Królewskich był często atakowany przez krzyżowców. Dlatego podczas kolejnej kampanii w 1385 r., aby pokazać siłę militarną, mistrz zakonu krzyżackiego Konrad Zöllner von Rothenstein zorganizował tu turniej rycerski. W 1402 roku Świdrygiełło sprowadził pod mury zamku krzyżowców, wówczas swoich sojuszników. Zamek był również domem słynnego polskiego historyka Jana Długosza, który w tym czasie był nauczycielem królewskich dzieci.
Od XVI wieku zamek był opuszczony, o czym w 1517 roku wspomina pisarz i historyk S. Herberstein w opisie swojej podróży do Moskwy. Od tego czasu był stopniowo niszczony, a już w XVII wieku jego zniszczone mury służyły jako ogrodzenie ogrodu.
Obecnie zamek w Miednikach Królewskich jest obiektem kulturalnym i historycznym Republiki Litewskiej. Znajduje się tu muzeum opowiadające o historii zamku, a dla wszystkich miłośników średniowiecza organizowane są festiwale historyczne, takie jak "Zamek w Miednikach Królewskich w XIV wieku".